“Goh. Ik had toch geen idee dat dit speelde op de werkvloer.”
Dat zei P., toen ik hem sprak na mijn gesprekken met zijn medewerkers. Net als de meeste werkgevers in het MKB is hij hard op zoek naar nieuwe mensen. Maar het is moeilijk.
Ik stelde hem voor om eerst eens met de huidige collega’s te praten. Hij keek me vragend aan. “Hoezo? Ik zoek juist nieuwe medewerkers. Dat heeft toch niets te maken met de mensen die al hier werken?”. Tegelijkertijd zag ik de radartjes in zijn ogen al draaien. Hij ging erover nadenken.
Het heeft even geduurd, om met alle collega’s te praten. Ze keken ervan op, dat waren ze niet gewend. Er werd nooit gevraagd naar hun mening. Ik heb ze gevraagd of ze het naar hun zin hadden. Of ze zich gewaardeerd voelden. Of ze energie haalden uit hun werk. En of er in hun ogen verbeteringen nodig waren. En zo ja, welke dan?
De werkgever was verbaasd. Hij had er nooit aan gedacht om met iedereen te praten. Om hun mening te vragen. Om te horen wat er speelde op de werkvloer. En nu kwam hij erachter dat:
* een paar collega’s contacten hadden met mensen die hier misschien wel wilden werken.
* En dat anderen graag een ambassadeursfunctie wilden hebben, om zo het werkgevers ‘merk’ onder de aandacht te brengen.
* En dat weer anderen tips hadden om de juiste doelgroep te bereiken.
* Iedereen wilde meedenken.
P. is hierdoor veranderd. Hij zoekt zijn mensen op. Praat met ze. Stelt ze vragen. En doet ook wat met de antwoorden. De sfeer is verbeterd.
Hij heeft al snel 2 nieuwe collega’s aangenomen, via via. En hij besteedt nu veel meer aandacht aan recruitment.
Praat jij met je medewerkers?